kendisini yürüyüşe gidip geldiğim yol üzerinde devamlı görüyordum, evsizdi, uydurma bir yatağı ile kendine has bir alanı vardı, her seferinde o mütevazi yatağında uyduğunu görürdüm, evsiz olduğu için, yatacak sıcak bir yatağı olmadığı için üzülürdüm de.
önceki gün aynı yerde gördüm onu fakat bu sefer bir takım işlerle meşguldü, anladım ki onun da günlük yapması gereken işleri oluyor, yatağının(aslında yaşam alanın) düzgün olması, etrafının temiz olması gibi basit şeyler olmalı sanırım. dikkatimi çeken şey bunu yaparken ki ifadesi oldu. gülümser gibi ama işini de ciddi yapan bir adam ifadesi gibi. her türlü dertten, tasadan, dünyevi sıkıntılardan uzaklaşmış ve ben böyle çok mutluyum der gibi. aynen öyleydi..
o an biz diğer canlıların(kira ödeyen, araba kullanan, fatura bağımlısı) hayattan almak istediklerimizle ne kadar da meşgul olduğumuzu anladım. mutlu olmaya yatırım yapıyorken var gücümüzle ve almaya uğraşırken alacaklarımızı geleneksel yöntemlerle, sanırım bu evsiz perişan haldeki basit adam tüm alacaklarını almış hatta eminim hayatın ona veremediklerini de yastık altı yapmıştı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder