Aptallık üzerine..

Matthijs Van Boxsel, aptallığı insanlığın en büyük ortak paydası olarak tanımlar.

Dünyanın her ölümle vurgulanan geçiciliği; yaptığımız her işe, aldığımız her nefese saçmalık, nafilelik, zaaf enjekte ediyor. 

Bu aslinda bir Aptalın vurduymazlığıdır. Bunu farkedemedigi için belki de pek çok insan saçmasapan ömürler tüketecek. Telafisi olmayan bedeller ödenecek ve zaaflarının esiri olacaklar. 

Ölümün anlamını keşfedemediğimiz sürece, hayatın anlamı dingildemeye devam edecektir.

Martha Medeiros der ki..

“Yavaş yavaş ölürler

seyahat etmeyenler.

yavaş yavaş ölürler

okumayanlar, müzik dinlemeyenler,

vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.

yavaş yavaş ölürler

alışkanlıklarına esir olanlar,

her gün aynı yolları yürüyenler,

ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler, elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyenler, bir yabancıyla konuşmayanlar.

yavaş yavaş ölürler

heyecanlardan kaçınanlar,

tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı görmek istemekten kaçınanlar.

yavaş yavaş ölürler

aşkta veya işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler, rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar, hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına çıkmamış olanlar.”