70'li yılların ortaları ve 80'li yılların başlarında belirgin bir şekilde farklı bir takım niteliklere sahip çocuklar dünyaya gelmeye başladı.
O tarihlerden itibaren dünyanın pek çok farklı yerinde insanlar benzer sorunlarla doktorlarına gitmeye başladılar.
Şikayetler genellikle çocukların çok yaramaz olmaları, dikkat kaybı yaşamaları, aşırı hareketli olmaları ve çevresine uyum sağlayamaması şeklindeydi. Özellikle 1980-1982 yılları arasında pek çok insan çocuğunun sorunlu olduğunu düşünüyordu.
Bu tip çocuklara İndigo-Child (İndigo Çocuk) adı verildi.
İlk olarak 1982 yılında Nancy Ann Tappe “Yaşamınızı Renk Yoluyla Anlama” kitabında İndigo kavramından bahsetti. Çocukların davranış kalıpları ilk kez bu kitapta tanımlandı. Doğruluğu ise yaşayan birçok kişi tarafından onaylandı. Bu kitap sayesinde “indigo çocuk” kavramı gündeme alındı.
Kitabı yazma nedenlerini ise şöyle açıklıyorlar:
“Biz anne-babalardan yeni bir sorun türünü işitmeye başlamıştık. Zor ve garip yapıdaydılar. Onlar yetişkin ve çocuk rollerinde beklenmedik davranışlar gösteriyor ve kendi kuşağımızın deneyimlerine aykırı bir yer değiştirmeyi temsil ediyordu. Aynı şeyi uzmanlar da kendi aralarında konuşmaya başlamıştı. Sorunlu anne-babalar artık ne yapacağını şaşırmış durumdaydı. Bu çocukları incelemeye aldık. Çünkü anlaşılmaya ihtiyaçları vardı. Anlaşıldıkları takdirde de geleceğin en etkili bireyleri olacaklardı.”
İndigo çocuklar başta ABD olmak üzere gelişmiş ülkelerde bir hastalık tanısı konulmasa da kabul ediliyor, biliniyor, araştırmalar yapılıyor. Birçok doktor da hiperaktiflikten farklı bir tanımı olduğunu düşünüyor. Bu tarz çocuklar için özel eğitim programları yapılıyor. Türkiye’de ise durum daha farklı. Uzmanlar İndigo çocukları kabul etmiyor. Bu tip çocuklar aslında sorunlu çocuklar değil. Fakat doğru davranılmadığı takdirde sorunlu hale geliyor; çoğunlukla da DES (Dikkat eksikliği) ya da DEHS (Dikkat eksikliği-hiperaktif) tanısı konuluyor.
Tanımlar arasında farklılıklar olsa da genel anlamda İndigo çocuk; “bir dizi olağandışı psikolojik nitelik sergileyen, daha önce belgelenmemiş bir davranış biçimi gösterip özel davranış şekilleriyle muamele gerektiren ve klasik eğitim düzenini yıkmayı amaçladıklarına inanılan çocuklar” olarak tanımlanıyor.
Şu anki eğitim sistemi pek çok yerde sol beynin baskın olduğu detaycı, gerçekçi (olaylara dayanan) ve yapılandırılmış bir çevrede yapılmaktadır. Artan sayıdaki indigo çocuklar ise bu şekilde yapılandırılmış eğitim sistemi ile başa çıkamamaktadırlar. Bu gelişmeler eğitimci ve yöneticilerinde dikkatini çekmiştir. İhtiyaç doğrultusunda artık "Çoklu Zeka Kuramları, Öğrenme Stilleri, Bireysel Farklılıklar, Duygusal Zeka, Düşünce Oyunları, Girişimcilik/İnovasyon" gibi bir çok teknik artık eğitim kurumlarında kullanılmaya başlanmıştır.
O tarihlerden itibaren dünyanın pek çok farklı yerinde insanlar benzer sorunlarla doktorlarına gitmeye başladılar.
Şikayetler genellikle çocukların çok yaramaz olmaları, dikkat kaybı yaşamaları, aşırı hareketli olmaları ve çevresine uyum sağlayamaması şeklindeydi. Özellikle 1980-1982 yılları arasında pek çok insan çocuğunun sorunlu olduğunu düşünüyordu.
Bu tip çocuklara İndigo-Child (İndigo Çocuk) adı verildi.
İlk olarak 1982 yılında Nancy Ann Tappe “Yaşamınızı Renk Yoluyla Anlama” kitabında İndigo kavramından bahsetti. Çocukların davranış kalıpları ilk kez bu kitapta tanımlandı. Doğruluğu ise yaşayan birçok kişi tarafından onaylandı. Bu kitap sayesinde “indigo çocuk” kavramı gündeme alındı.
1986 yılında da danışman ve konuşmacı Lee Carroll ve Jan Tober ‘İndigo Child-The New Kids Have Arrived’ isimli kitaplarında bu çocukları anlattı.
“Biz anne-babalardan yeni bir sorun türünü işitmeye başlamıştık. Zor ve garip yapıdaydılar. Onlar yetişkin ve çocuk rollerinde beklenmedik davranışlar gösteriyor ve kendi kuşağımızın deneyimlerine aykırı bir yer değiştirmeyi temsil ediyordu. Aynı şeyi uzmanlar da kendi aralarında konuşmaya başlamıştı. Sorunlu anne-babalar artık ne yapacağını şaşırmış durumdaydı. Bu çocukları incelemeye aldık. Çünkü anlaşılmaya ihtiyaçları vardı. Anlaşıldıkları takdirde de geleceğin en etkili bireyleri olacaklardı.”
İndigo Çocukların ortak özellikleri
1- Onlar dünyaya bir asalet duygusuyla gelir ve çoğunlukla da öyle davranırlar.
2- Burada olmayı hak ettiklerini hisseder ve başkalarının bu hissi paylaşmadıklarını görünce çok şaşırırlar.
3- Kendi değerlerini iyi bilirler.
4- Mutlak otorite karşısında zorluk yaşarlar.
5- Ritüel- yönelimli ve yaratıcı düşünce gerektirmeyen sistemlerde düş kırıklığı yaşarlar.
6- Çoğunlukla, evde ve okulda işleri yapmanın daha iyi yollarını görürler, bu da onların " sistem yıkıcılar"( herhangi
bir sisteme uyum sağlayamayanlar) gibi görünmelerine neden olur.
7- Suçluluk duygusu verilerek disipline sokulmaya karşılık vermeyeceklerdir.
8- İhtiyaçlarını bildirmekten çekinmezler.
İndigo çocuklar başta ABD olmak üzere gelişmiş ülkelerde bir hastalık tanısı konulmasa da kabul ediliyor, biliniyor, araştırmalar yapılıyor. Birçok doktor da hiperaktiflikten farklı bir tanımı olduğunu düşünüyor. Bu tarz çocuklar için özel eğitim programları yapılıyor. Türkiye’de ise durum daha farklı. Uzmanlar İndigo çocukları kabul etmiyor. Bu tip çocuklar aslında sorunlu çocuklar değil. Fakat doğru davranılmadığı takdirde sorunlu hale geliyor; çoğunlukla da DES (Dikkat eksikliği) ya da DEHS (Dikkat eksikliği-hiperaktif) tanısı konuluyor.
Aşırı huysuzluk ve uyumsuzluk gösterdiği için de ritalin adı verilen uyuşturucu ilaçlar veriliyor. Ritalin ise, çocuğu daha sakin, olgun ve dengeli yapıyor ama gerçekten büyümeyi ve ona eşlik eden bilgeliği erteliyor.
'İndigo' adı nereden geliyor?
Sembolizmde mavi, insan bedeni üzerinde pozitif etkisi en fazla olan renktir. Mavi kozmik bir renk olarak kabul edilir; sonsuzluğu, otoriteyi ve verimliliği çağrıştırır. Sigmund Freud Maviyi okyanussal, sakin diye niteler. Faber Birren ise tansiyonu düşürdüğünü söyler. Araplar ise mavi taşların, firuzenin kanın akışını yavaşlattığına inanırlar. İnsanları pozitif düşünmeye yönlendirir.
Morla birleşiminde ise ortaya çıkan sonuç; bilge, kutsal, ulvi bir kata tırmanıp hayal dünyasını genişletmektedir.
'İndigo' adı nereden geliyor?
Mavi rengin mora yaklaşan tonuna da 'İndigo' denir. İndigo mavisi yaygın olarak bilinen bir renk tonudur.
Sembolizmde mavi, insan bedeni üzerinde pozitif etkisi en fazla olan renktir. Mavi kozmik bir renk olarak kabul edilir; sonsuzluğu, otoriteyi ve verimliliği çağrıştırır. Sigmund Freud Maviyi okyanussal, sakin diye niteler. Faber Birren ise tansiyonu düşürdüğünü söyler. Araplar ise mavi taşların, firuzenin kanın akışını yavaşlattığına inanırlar. İnsanları pozitif düşünmeye yönlendirir.
Morla birleşiminde ise ortaya çıkan sonuç; bilge, kutsal, ulvi bir kata tırmanıp hayal dünyasını genişletmektedir.
İndigo Çocuklar anlatımı gözle görülemeyen ancak hissedilip fark edilebilen bir çelişki iken İndigo Çocuk kavramı Renk Numorolojisinde 5 numaraya yani mavi renge tekabül eder.
Mavinin morla birleşmesinden ortaya çıkan ruh karakteri tanımı İndigo çocuklarını çok iyi tarif etmektedir.
Bazı internet sitelerinde 'İndigo Çocuk' hakkında yazılanlar;
ruhunyolculugu.com adlı siteden;
İndigolar bir zamanlar Dünyada hüküm süren çok eski bir bilinçlilik türünün gerçek temsilcileridir ve onlar gelmekte olan şeylerin yol – göstericileri olarak geliyorlar ve dizayn ve niyet ile buradalar. Onlar buradalar çünkü gelmeleri ve daha büyük tekamülsel bir misyondaki rollerini tamamlamaları istendi. Bu misyon insan gen kodunu tersine çevirmek – mutasyona uğratmak ve Dünya insan soyundaki potansiyel orijinal Elmas Güneş 12 iplik DNA kalıbını restore etmektir. Plan, hala maddenin yüksek harmoniklerinde oturan yüksek tekamülün yetişkin ırklarının üyeleri tarafından yönetilmektedir.
astroset.com adlı siteden;
bakterim.net adlı siteden;
Tüm bu olumlu gelişmeler indigo ve kristal diye tanımladığımız bu zeki, duyarlı, araştıran, sorgulayan, düşünen, sanatçı, barışçıl çocukların vizyonlarını yerine getirmelerinde ve insanlığa faydalı girişimlerde bulunmalarına imkan sağlayacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder